هخامنشیان

هخامنشیان

Blog Article

 از سنگ‌نبشته‌های آشوری چنین بر می‌آید که در زمان شلمنسر تا زمان پادشاهی اسرحدون، پادشاهان یا فرمانروایان پارسوا، پیرو آشور بوده‌اند.

 داریوش نظام شاهنشاهی هخامنشی را از نو بنا کرد و تشکیلاتی جدید را بنیاد گذاشت.

وضعیت معیشتی مردم در آن زمان خوب و مناسب بوده است. غذای رایج آن‌ها جو بوده است که با آن نان، آش و غذاهای مختلف درست می‌کردند، از این رو غذاهای سالم خوبی می‌خوردند. همچنین گوشت نیز یکی از غذاهای آن زمان بوده است. شما می‌توانید در مطلب غذا های ایران باستان در این باره بیشتر بخوانید.

با‌این‌حال، علمای سنی‌مذهب و ترکان از توسعه‌ی این مذهب رضایت نداشتند و تصمیم گرفتند این پادشاه سامانی را به قتل برسانند. هنگامی که نصر از توطئه‌ی آن‌ها مطلع شد، پسرش نوح را به جای خود گمارد.

نسب اسماعیل به بهرام چوبین می‌رسید. منابع تاریخی آن دوره از او به نیکی و جوانمردی یاد می‌کنند.

دیوان عالی کشور که عبارت بود از هفت «قاضی شاهی»، شاهنشاه را در مقام عالی‌ترین مرجع قضایی یاری می‌کرد.

بستگی به میل شاهنشاه داشت که دو ساتراپی را در هم ادغام کند یا از یک ساتراپی دو تا بسازد.

پس از کوروش، کمبوجیه به قدرت رسید. کمبوجیه فرمانروایی لایق بود و در مدت حکومت خود، مصر را به تصرف درآورد. مهم‌ترین حادثه‌ای که در این زمان رخ داد، نوع مرگ کمبوجیه بود. این حادثه غم‌انگیز ثبات سیاسی فرمانروایی او را به هم ریخت.

 شوش یکی از شهرهای تاریخی ایران است که سابقه آن به دوره عیلام می‌رسد. این شهر توسط آشوربانی‌پال با خاک یکسان شد منبع مقاله و در دوره داریوش یکم، بازسازی شد. شهر شوش در دوره هخامنشی، به‌عنوان پایتخت زمستانی هخامنشیان انتخاب شد. شوش در دوره داریوش هخامنشی، مورد توجه ویژه قرار گرفت و داریوش کاخ آپادانا را در آن بنا نهاد.

پارس‌ها هم‌زمان با مادها به بخش‌های باختری ایران سرازیر شدند و پیرامون دریاچه ارومیه و منطقه اردلان جای گرفتند.

هرودوت می‌نویسد: قضات شاهی با توجه به قوانینی که از پدرانشان به ارث می‌برند، قضاوت می‌کنند.

در دوره هخامنشیان، تصور بر این بود که اقتدار حقوقی و قضائی اصولاً از خدایان به پادشاه اعطا شده‌است؛ بنابراین پادشاه مسئول برپایی، حفظ و دفاع از عدالت بود.

استفاده از مطالب روزانه با ذکر منبع و قرار دادن لینک روزانه آزاد است.

در واقع این شاهنشاهی که به رواداری خود معروف بود، هرگز تلاشی برای ساخت یک هویت مشترک برای سرزمین‌های خود که از شمال آفریقا تا شمال هند در امتداد بودند، نکرد و این مسئله در دراز مدت تأثیر خود را نشان داده و با اولین بحران جدی، امپراتوری محکوم به سقوط گردید.